Logo

Italiaanse mythes : cliché of realiteit ?

Aflevering 1 - De Italiaanse administratie en regelgeving


Zoals in elk land is dit een onderwerp dat veel stof doet opwaaien en waarover elkeen, zelfs als sant in eigen land, wel een aantal hilarische verhalen kan vertellen. Tot onze verrassing blijken er in Italië regels te bestaan voor alles en nog wat. Ik denk dat dit ook in België wel zo is, maar dikwijls zijn we ons niet eens bewust dat die regels er zijn.

Enkele voorbeelden :

Voor het verven van je huis moet je binnen een heel strikt kleurenpallet blijven dat vastgelegd is door de gemeente. Is begrijpelijk vanuit optiek van huizen goed te integreren met de omgeving. Bij ons is dat geel-ish, maar als je dan wat rondrijdt, zie je huizen van Italianen in allerlei kleuren van dieprood tot donkerblauw. ???? Misschien zijn dit Italianen die uit de streek van Ligurië en Cinque Terre komen. Als leek denk ik dat het daar verplicht is om absoluut een andere kleur te gebruiken dan al je buren in een straal van 100m om je heen.




Voor de liner van je zwembad : zelfde verhaal : je mag alleen tinten gebruiken die voorgeschreven zijn door de gemeente. Zo mochten wij geen blauwe liner gebruiken, enkel wit en zand of grijstinten. In de direkte buurt zijn er tieg zwembaden met blauwe liner. Het water van elk zwembad, dat zich in gezonde conditie bevindt, heeft vanop afstand een blauwe kleur, ongeacht de kleur van de liner ?????

Voor het omhakken van een boom heb je een kapvergunning nodig (is officiëel ook zo in België). Na goedkeuring, mag de boom dan enkel gekapt worden tussen oktober en maart. In de direkte omgeving hoor je het hele jaar door het typische geluid van kettingzagen ????

Zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan, maar de moraal van het verhaal : er zijn regels en als buitenlander kan je ze maar beter naleven, want als er een buur klacht indient, ben je maar mooi de pineut van het verhaal.


Het afval dient gesorteerd te worden, zoals in België in verschillende afvalstromen zoals glas, papier, plastiek en metaal, groenafval en restafval. Naast op vuilophaling heb je dan ook regionale containerparken voor grote hoeveelheden en specifiek afval; maar daar worden bepaalde produkten niet aanvaard zoals verfresten, chemische produkten, ....
Wat je daarmee dan officieel moet doen is mijn nog steeds een raadsel; ik ben tot nu toe nog niemand tegengekomen die echt weet wat de officiële regls zijn.

Bij de opstart van een activiteit, in ons geval B&B, moet je een aantal zaken in orde brengen. Is logisch, maar het enige kanaal waar je heengeduwd wordt is de "commercialista" (boekhouder), die voor jou alles gaat regelen. Dit gebeurt dan volledig in "black box", wat hij juist doet weet je niet; het gaat om zaken als aanvraag BTW-nr, vergunning bij gemeente voor uitbaten van B&B, ...
Daar kom je beetje bij beetje achter, want hij houdt alle documenten angstvallig bij zich. Met als gevolg dat je bij het zelf invullen van een document, voortdurend zaken nodig hebt, die jij niet kent/weet, zodat je weerom naar de boekhouder kan lopen om dit voor jou uit te zoeken; activiteit waarvoor je dan wel een factuur krijgt.


Je bent ook verplicht om bij de "questura" aangifte doen van alle gasten die bij jou verblijven met naam en toenaam en voor hoelang. Er is echter niemand die je dit zegt; je komt daar toevallig achter via andere buitenlanders die ook een B&B uitbaten. Er bestaat nergens een checklijst van zaken die je moet in orde brengen. Beetje raar toch.
De overheid stuurt geen documenten voor betaling van : autotax, belastingaangifte, autokeuring, kadastraal inkomen, ….; je wordt verondersteld om te weten welke zaken en wanneer je moet betalen (als Belg kunnen wij ons niet voorstellen dat zoiets in België zou werken). Bepaalde zaken kunnen afgehandeld worden door je boekhouder, maar daar zegt hij zelf niets van op eigen initiatief; je komt dit enkel te weten wanneer je er zelf om vraagt (raar toch ?).
Als je op website van overheidsdiensten gaat kijken, staat er steeds een Email-adres bij waar je terechtkan. Maar als je daarheen Email stuurt, wordt hij ofwel geweigerd wegens geen authorizatie ofwel gaat hij goed door, maar dan mag je zeker zijn dat er nooit nog een antwoord komt.
Dan maar het telefoonnummer gebruiken dat erbij staat. Ervaring : of er neemt nooit iemand de telefoon op of je krijgt iemand aan de lijn, die zijn/haar beklag doet dat dit een verkeerd nummer is en geeft je dan nummer van persoon die je wel moet bellen, maar deze blijkt dan alleen een halve dag per week aanwezig te zijn op kantoor, indien hij niet ziek is, verlof heeft of afwezig is om andere reden.
Ook het centrale nummer bellen heeft geen zin want dan krijg je iemand aan de lijn die "hier alleen maar werk"t en verder niets weet/kan dan je weerom doorverbinden naar het nummer dat je zelf al 10x vruchteloos gebeld hebt.
Moraal van het verhaal : hoor zoveel mogelijk om je heen en hoop dat je met alles in orde bent en er geen lijk uit de kast valt.



Ik ga hier deze aflevering afsluiten met mijn persoonlijke conclusie : vele zaken, die evident zijn voor Italianen, zijn dit niet voor een buitenlander, maar daar zijn zij zich niet bewust van of ze willen er zich niet van bewust zijn ? Er ligt daar nog een mooi domein voor verbetering. Wie weet komt dat ooit; misschien zelfs een inburgeringscursus ? want daar hebben ze hier nog nooit van gehoord.