Aan de definitieve beslissing om te emigreren naar Italië is een jarenlang rijpingsproces voorafgegaan.
Doorheen de vele vakanties in een heleboel verschillende regio's in Italië, is het besef gegroeid dat Italië echt wel ons ding is en stelden wij ons - zoals zovelen - wel eens de vraag : zou het niet leuk zijn om permanent in Italië te leven en wonen ?
Aanvankelijk was dit een opwelling, die vooral de kop opstak tijdens onze verblijven in Italië, maar na verloop van tijd betrapten we ons erop dat dit onderwerp echter steeds meer en meer ter sprake kwam en dat het meer werd dan een bevlieging.
Op bepaald moment - dat moet zowat in 2011 geweest zijn - hebben we dan in gezamelijk overleg tussen Véronique en mezelf beslist, dat we de sprong wouden wagen als de kinderen hun diploma behaald hadden en op eigen benen konden staan.
Vanaf dat moment zijn we dit voornemen dan ook gaan delen met ouders, vrienden en familie. Voor onze kinderen was dit niet echt een verassing, zij hadden dit al een tijdje voelen aankomen.
Al onze daaropvolgende zomervakanties hebben wij doorgebracht in Le Marche. Wij hebben deze regio uitgekozen voor het realizeren van onze droom om verschillende reden : bereikbaarheid zowel met wagen als met vliegtuig, de ongereptheid en authenticiteit van de regio, aangenaam klimaat, nog niet platgelopen door toeristen en dus betaalbaar.

Tot zomer 2013 hebben we telkens een aantal dagen van onze zomervakantie besteed om een aantal huizen te gaan bekijken en de markt en het aanbod wat beter te leren kennen.
Najaar 2013 en winter 2013-2014 heb ik vele uren doorgebracht op het internet om een aantal panden te selecteren. Van deze panden heb ik er een 10-tal laten bezoeken door onze geometra met de vraag om hiervoor een report op te stellen met beoordeling van een aantal door mezelf bepaalde criteria.
Op basis hiervan zijn er nog een aantal panden afgevallen en ben ik tot een short-list gekomen van een 30-tal panden (van 25 verschillende makelaars).
In maart 2014 hebben we dan een volledige week uitgetrokken met al deze panden te bezoeken. Het grote werk hierbij was het plannen van dag- en uurafspraak met al die verschillende makelaars om een optimale routing te maken per dag en te vermijden dat we van hots naar her zouden moeten rijden.
Hieruit hebben wij dan een top 3 geselecteerd en na nog enkele bezoeken is onze toemalige nummer 1 ook effectief het huis geworden dat wij hebben aangekocht.
Begin december 2014 werd de definitieve verkoopsakte bij de notaris getekend.

Ondertussen hadden wij ook ons huis in België verkocht en moesten we in België in februari 2015 nog verhuizen naar een huurappartement in afwachting van de definitieve verhuis in oktober.
Het origineel plan was te verhuizen na het afstuderen van de kinderen, die dan de huur van het appartement zouden overnemen, maar ... ondertussen had onze zoon de wens uitgedrukt om verder te studeren na het behalen van zijn bachelor diploma en te gaan voor 2 extra studiejaren voor industrieel ingenieur.
Ondertussen werd in Italië de tuin onder handen genomen met een drastische snoeibeurt en werd een omheining in gewapend beton aangebracht rondom het terrein om de grond te stabiliseren ter voorbereiding van de grote nivelleringswerken voor het creëren van een plateau voor de bouw van het zwembad.
Tegelijk werden ook 2 parkeerterreinen aangelegd langs de straatzijde.

En dan is het uiteindelijk zover : definitieve verhuis naar Italië !
Ons hele hebben en houden - of althans toch hetgeen we meenemen naar Italië - samengepakt op 20 pallets.
Een nieuwe hoofdstuk in ons leven kan aangesneden worden.

Nu we uiteindelijk in Italië zijn, kan de race tegen de tijd beginnen om alles klaar te krijgen tegen het volgende zomerseizoen.
Er moeten 1000-en-1 zaken aangepakt worden en allerlei zaken gebeuren tegelijkertijd.
Een aantal zaken worden uitgevoerd door de aannemer en een aantal zaken doe ik zelf, ook dingen die ik voorheen nog nooit gedaan heb, maar ja, er is voor alles een eerste keer.
Voor je fysieke conditie is het zeker een aanrader : gratis agrofitness.
In die periode verlies ik toch zo'n 15 kg kwijt aan lichaamsgewicht, in die mate dat Véronique schrik krijgt dat ik ga uit elkaar vallen en mij extra vitamienen bijvoert.
Ook ga ik door overbelasting door mijn rug, waardoor ik enkele weken noodgedwongen op rust moet.
Het lijkt wel een aflevering van het Nederlandse programma "Ik vertrek", maar dan één waarin we zelf de hoodrolspelers zijn.

Zoals uit voorgaande mag blijken is er heel wat werk uitgevoerd, maar wij zijn er in geslaagd om tijdig klaar te zijn tegen begin van zomerseizoen 2016.
Sindsdien staat het leven uiteraard niet stil en worden er nog voortdurend verbeteringen uitgevoerd en blijven de zaken verder evolueren.
Zo wordt onze website up-to-date gehouden met recente foto's en beschrijving van de aangeboden accommodatie.
Je kan ons volgen op onze facebook pagina en uiteraard ook via deze blog.